fbpx
News Press
Σεπ 2022

Ασύρτικο, η Ελληνική ποικιλία που στοχεύει στον Όλυμπο

Ασύρτικο,

Η ελληνική ποικιλία που στοχεύει στον Όλυμπο

Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες που η Ρετσίνα γρατζούνιζε τον ουρανίσκο των παραθεριστών. Εδώ και μερικά χρόνια, τα ελληνικά κρασιά εμφανίζονται στα μενού των μεγαλύτερων εστιατορίων με αστέρια.

Αυτή η αναγέννηση ενσαρκώνεται από το Ασύρτικο, μια μεγάλη λευκή ποικιλία σταφυλιών που συνδέεται με την Σαντορίνη και της οποίας η επιτυχία συνδέεται με την έκρηξη της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής.

από τον PierreEmmanuel Fehr

Πρέπει να πατήσετε το πόδι σας στους αμπελώνες του T-OINOS, ενός εμβληματικού κτήματος στο νησί της Τήνου, βορειοδυτικά της Μυκόνου, για να νιώσετε την ενέργεια του τόπου.

Ένας ορυκτός κόσμος, τεράστιοι όγκοι γρανίτη που έχουν πέσει από τον ουρανό, η θάλασσα στο βάθος σαν κυματοειδές σιδερένιο φύλλο, τα αμπέλια που στέκονται στη μέση του γυμνού ορίζοντα και το ανελέητο Μελτέμι που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του και τυλίγει τα αμπέλια σε θαλασσινά καφέ χρώματα. Για να γευτείς το Ασύρτικο του είναι σαν να γίνεσαι ένα με αυτό το αυστηρό και τελούριο terroir. Στον ουρανίσκο, πρόκειται για ένα αλατογρανιτένιο ανάβλυσμα, ένα σχεδόν αυταρχικό σθένος, μια οξύτητα αιχμηρή και σιελογλυπτική. Όλο το σώμα διαπερνάται από μια φωτεινή και διψαστική ανάσα.

«Ένα κρασί μπορεί να είναι καλό, αλλά για να είναι σπουδαίο πρέπει να είναι δυναμικό», λέει ο Jacques Perrin, διευθυντής του Club des amateurs de vins exquis. Το T-OINOS είναι ένα από τα σπουδαιότερα λευκά κρασιά στον κόσμο και είναι μοναδικό μεταξύ των ασυρτικών κρασιών για τη φρεσκάδα και την ένταση του.

Πρώτα αμπέλια το 2003

Το αποτέλεσμα είναι τρελό, αλλά η διαίσθηση και η επένδυση του εμπνευστή του ακόμη περισσότερο. Όταν ο Αλέξανδρος Αβαταγγελος, ένας Έλληνας από την Κέρκυρα, που ζει ανάμεσα στη φιλοσοφία, τη διπλωματία και τις επιχειρήσεις ανακάλυψε την Τήνο, γνώριζε ότι το νησί είχε παράδοση στο κρασί από την αρχαιότητα, αλλά δεν είχε γευστικές αναφορές που θα μπορούσαν να τον πείσουν ότι ήταν δυνατόν να φτιάξει κανείς ένα σπουδαίο κρασί στην Τήνο. Πεπεισμένος ότι είχε βρει ένα εξαιρετικό terroir, εντόπισε τα καλύτερα αγροτεμάχια του νησιού με τον Μιχάλη Τζανουλίνο, κηπουρό και φύλακα των μυστικών του νησιού (ο οποίος έκτοτε έγινε διευθυντής καλλιέργειας του κτήματος), και αποφάσισε να φυτέψει τα πρώτα αμπέλια το 2003.

Η προσέγγισή του γοητεύει τον Jacques Perrin: «Η διαίσθησή του για την αποκάλυψη ενός κρασιού είναι συγκρίσιμη με εκείνη των πρώτων ανθρώπων που αποφάσισαν να φυτέψουν αμπέλια στην πλευρά της κοιλάδας Vosne-Romanée.» Χρειάστηκαν 20 χρόνια και 15 εκατομμύρια ευρώ για να επιτευχθεί η αριστεία. Η επιτυχία είναι πλέον τέτοια, ώστε οι εσοδείες να γίνονται ανάρπαστες και να εκχερσώνονται νέες εκτάσεις για να αυξηθεί σταδιακά η παραγωγή Ασύρτικου, η οποία ανέρχεται σήμερα σε περίπου 8.000 φιάλες.

Ο «Μάγος της Σαντορίνης»

Με λίγες εξαιρέσεις, η φήμη των ελληνικών κρασιών οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο νησί της Σαντορίνης, με τα αιώνια αμπέλια και το ηφαιστειακό έδαφος. Τα Ασύρτικα κρασιά του νησιού έχουν μια εκπληκτική συγκέντρωση, σε ένα στυλ πιο πληθωρικό και μυώδες από αυτό του T-OINOS. Αιχμή του δόρατος σήμερα είναι οι Καραμολέγκος, Βασάλτης ή Γαβαλάς. Αλλά ήταν ο αείμνηστος Χαρίδημος Χα- τζιδάκης, που πέθανε το 2017 και τον αποκαλούσαν και «Μάγο της Σαντορίνης», που έκανε τη φήμη των κρασιών του νησιού από Ασύρτικο, κρασιά απαράμιλλης συγκίνησης.

Για τον Ralph Urban, εισαγωγέα ελληνικών κρασιών της Wine & Nature στο Αμβούργο, η Σαντορίνη είναι η άγκυρα της επιτυχίας για τα ελληνικά κρασιά. «Αν δεν υπήρχε η Σαντορίνη, κανένα άλλο νησί δεν θα μπορούσε να την αντικαταστήσει και να αντισταθμίσει τον αντίκτυπό της στη διεθνή εικόνα των ελληνικών κρασιών.»

Δεδομένης της κυριαρχίας της Σαντορίνης στον κόσμο του Ασύρτικου, η κίνηση του T-OINOS μπορεί να φαίνεται ακόμα πιο τολμηρή. Αλλά το μοντέλο του θα μπορούσε να εμπνεύσει άλλους. Εκτός από μια μαγική τοποθεσία, γη ελεύθερη από εντατική καλλιέργεια, αμπελουργία με σεβασμό και την ενσωμάτωση τοπικών ομάδων, όπως ο λαμπρός οινολόγος Θάνος Γεωργιλάς, το κτήμα έχει επωφεληθεί από την εμπορία και τις έξυπνες συνεργασίες. Έχει τοποθετηθεί στην κορυφή της αγοράς (με τιμές που κυμαίνονται από 20 έως 130 ευρώ) με σαφή στρατηγική να κερδίσει τη διεθνή αγορά μέσω των εστιατορίων με αστέρια.

Οι συνεργασίες με τον Gérard Margeon, επικεφαλής σομελιέ των εστιατορίων Alain Ducasse, και τον Stéphane Derenoncourt, διάσημο σύμβουλο στο Μπορντό, ή η εισαγωγή κρασιών στην Ιαπωνία από τον Louis Robuchon-Abe ή τον Jacques Perrin στην Ελβετία, ήταν καθοριστικές για την είσοδο του T-OINOS στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας.

Σε αναζήτηση της γεύσης

«Υπάρχει πλέον μια αλλαγή παραδείγματος στην Ελλάδα, μια πραγματική αναζήτηση της γεύσης στην εστίαση, όπως και στο κρασί», σημειώνει ο Jacques Perrin. Μου θυμίζει την αναβίωση των κρασιών του Πιεμόντε πριν από πενήντα χρόνια, τα οποία στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στις λευκές τρούφες και έγιναν πρότυπο εξαγωγής. Για τον Ralph Urban, η αλήθεια βρίσκεται στο ποτήρι: «Όταν σε μια τυφλή γευσιγνωσία των μεγάλων κρασιών του κόσμου οι Έλληνες καταξιώνονται, αυτό δεν είναι τυχαίο. Αν ένας έμπορος κρασιών ή ένα σταθερό εστιατόριο δεν έχει ελληνικό κρασί, αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μου σε τεμπελιά ή έλλειψη διορατικότητας.»

Ο Ralph Urban σημειώνει ότι αυτή η τρέλα έχει προκαλέσει την εκτόξευση των τιμών στα ύψη τα τελευταία χρόνια. Μέσα σε τρία χρόνια, οι πωλήσεις δεκαπλασιάστηκαν, παρά τις υψηλότερες τιμές. «Το ελληνικό κρασί δεν θεωρείται πλέον εξωτικό και η ποιότητά του έχει βελτιωθεί τόσο πολύ που ανταγωνίζεται συγγενείς ποικιλίες, όπως το Riesling το Ασύρτικο και το Nebbiolo το Ξινόμαυρο.»

Ο Roger Baumann, διευθυντής της REB Wein στη Ζυρίχη, δεν περίμενε την έκρηξη των ελληνικών κρασιών για να εισάγει τον Δαλαμάρα και τον Θυμιόπουλο, τα αστέρια του Ξινόμαυρου στη Νάουσα, τον Πετρακόπουλο, το νέο αστέρι της Ρομπόλας στην Κεφαλονιά ή τον Καραμολέγκο από τη Σαντορίνη.

Τι θα γινόταν αν αφήναμε την Ελλάδα να μπει στα κελάρια μας;